Şimdi yazacaklarımı tüm malınızı, banka hesaplarınızı, sahip olduğunuz maddi olan her şeyi bir kenara bırakıp okumanızı rica ediyorum.
Bir soruyla başlayalım; sağlık sektöründe özel hasta nedir? ’Hastaneye kabul edilirken sıfırı bol Türk liralarını oraya bırakan mı yoksa sağlıkta hayati önem taşıyan mı? Gerçi ikinci söylediğim olsa bile böyle bir kavrama pek gerek kalmazdı.
Peki gelelim ilk söylediğime; gerçekten cebinde parası çok diye insan özel hasta olur mu?
Onun mahremiyetine seslenişte ki hassasiyete o cebindeki fazla sıfırlar mı neden olur?
Onun sıfırları diğer hastalardan daha fazla diye hastane ortamı otel ortamına mı bürünür?
Diğer tarafta devlet hastanelerinde bakılan hastaların ise ufak bir soruda aldıkları cevap burası ‘devlet hastanesi’ ya da ‘eğitim araştırma hastanesi’. Peki bizim genellikle konuştuğumuz hasta hakları, mahremiyet, etik konular her şeyi geçelim hizmet alma haklarımız nerde kaldı. Sanırım sıfırların arkasından geçemedi.
Mesleğimle alakalı ufak bir parantez açmak istiyorum. Bir yerde doğum ağrısı çeken gebeye; ’şimdi pilates yapacağız, hadi yapabilirsin gibi bilgilendirilen ve destekleyici hitaplar’ bir yerde ‘yatağa bağımlı azarlanan gebeler.
Peki gerçekten devlette olsa özel de olsa bu ayrım bu kadar keskin mi olmalı?
Devlet kamu hastanelerini ne için yapıyor?
Cevap daha iyi hizmet için olacaktır. Devlette sağlık çalışanlarının canı o gün bir şeye sıkkın diye oda yardıma ihtiyacı olan hastadan çıkarmasının anlamı nedir? Özel hastanelerde ise uzun çalışma saatleri, baskılar, bunlar hastaya yansıtılmaz. Peki sırf kadro garanti diye bu durumlara girmeye gerek var mı?
Hizmet alan devlette olsa özel de olsa insan. Hizmet verende nerde olursa olsun insan.
Bizler kadro garantilerini bir kenara bırakıp sadece insan diye daha iyi bakım vermek zorundayız. Eğer sağlık sektöründe bir kuralımız olacaksa bu ‘insana insan gibi bakım vermek olmalı’.
Yazıma son verirken devlette eli öpülesi insan gibi hizmetin hakkını veren çalışanlara teşekkür etmek istiyorum.
