Çoğunuz ailenizi ve doğup büyüdüğümüz memleketinizi geride bırakarak yeni bir yola doğru adım attınız. Kiminiz gerçekten hayali olduğu için kiminiz ise çevrenizdekilerin baskısıyla çevirdi rotayı hemşirelik fakültesine. Sizleri nelerin beklediğini bilmeden biraz korku biraz heyecan içerisinde giriyorsunuz artık kapıdan içeri. İlk anda Latince terimler kaplayacak defterlerinizi, “ben bunları nasıl ezberleyeceğim sınava kadar” derken sınav zamanı gelip çatacak ve sizler kafanızda dolaşan terimlerle savaşacaksınız. İlerleyen yıllarda aslında Latincenin size fazla yabancı olmadığını anlayacak ve hatta o kasların o kemiklerin Türkçe isimlerini bile kullanmayacaksınız. Yıllardır sizinle beraber olan kalbinizin, beyninizin, karaciğerinizin, akciğerinizin ve hatta dalağınızın nasıl çalıştığını öğrenecek ve insan hayatının ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlayacaksınız. Ölmüş bir insanın vücudu sergilenecek önünüze kiminiz bayılacak kiminiz kusacaksınız kiminiz ise heyecanla bakacak ama o insanında bir zamanlar yaşadığını onunda bir zamanlar ağladığını, güldüğünü, kalbinin kırıldığı bilerek devam edeceksiniz derse.
Dokunmayı öğreneceksiniz önce insanlara çünkü sevmek dokunmaktır. Hemşire olduğunuzda bir insanı sevmenin ona sıcacık gülümsemenin hayatına bir güneş açtırdığını göreceksiniz, yaşam mücadelelerinde yanında yer alarak hayata tutunmasını sağlayacaksınız. Küçücük bedeniyle yaşam mücadelesi veren bir çocuğa tanık olacaksınız ve onun gözlerindeki umut aklındaki gelecek olacaksınız. Yaşlı bir kadının buruşmuş ellerindeki çizgilerde yaşanmışlıklarını görecek onun titreyen dudaklarından duyacaksınız ve ellerine dokunarak yanında olduğunuzu hissettireceksiniz. Belki de o kadının hiç doğmamış olan çocuğu veya onu terk etmiş çocuğu olacaksınız. Şu an hemşirelik mesleğiyle ilgili gördüklerinizi, duyduklarınızı unutacaksınız çünkü bir hemşirenin sadece tansiyon ölçmediğini, iğne yapmadığını ve damar yolu açmadığını öğreneceksiniz. Sizler öncelikle insan hayatının önemini kavrayacak ve insanlara bütüncül yaklaşmayı öğreneceksiniz. Bir insanın sadece fiziksel sağlık sorunuyla değil sosyal, mental sorunlarıyla başa çıkmasına yardımcı olacaksınız. Bir hemşirenin gülümsemesinin, dokunmasının, sevgi bir dolu bir sözcüğün bir insanın hayatını nasıl değiştirdiğine şahit olacaksınız. Hastaneye adım atıp ilk hastanızla karşılaştığınızda sanki tüm öğrendiklerinizin kafanızdan uçup gittiğini hissedeceksiniz. Ya zarar verirsem korkusuyla yaklaşacaksınız hastalara, konuşurken belki de sesiniz titreyecek. Gün boyu hasta yatağında yatıp duran huysuz bir yaşlı kadının sizin gülümsemenizi ne kadar hevesle beklediğini görerek günün sonunda yine aynı gülümseyişle ayrılacaksınız yanından. Sanki her hasta sizin çocuğunuz sizlerde onların anneleri olacaksınız. Tıpkı kendi anneleriniz gibi çocuklarına şefkatle ve sevgiyle yaklaşan, onların sağlıklarına kavuşmaları için her şeyi yapan bir anneye dönüşeceksiniz. Yeri gelecek o soğuk hastane odasında pencereden dışarı bakan bir çocuğun oyun arkadaşı olup onunla beraber çocukluğunuza döneceksiniz. Bir insanla kan bağın olmadığı halde de yaşamı son bulduğunda üzüldüğünüzü ve hatta ağladığınızı göreceksiniz. Sevgiyle dokunduğunuz bir kadının, bir adamın veya bir çocuğun ellerinizden kayıp gitmesine tanık olacaksınız. Tüm bunları bir hemşirenin sadece meslek gereği yapmadığını, duygusallığın ve şefkatin bu meslekte kilit nokta olduğunu fark edeceksiniz.
Her dakikada bir yeni bir bebek hayata “merhaba” diyor ve sizler o bebeğin ellerine, ayaklarına, vücuduna dokunarak ilk anda anne şefkati vereceksiniz. Her bebek içinde taşıdığı mucize ile doğar, eşsiz bir amaç ile ve bu mucize bazen tek bir insan için bazen de tüm insanlık içindir. Her birimiz doğduğumuzda bir mucize taşıdık içimizde zamanı geldiğinde onu çıkaracak bir güç bekledik. Ve şimdi sizler, hemşire adayları doğdunuz günden beri sizinle yol alan mucizenizi eşsiz bir amaç ile birleştireceksiniz ve mucizenin tüm insanlık için olduğunu fark edeceksiniz.
Bir hemşirenin binlerce hayata bir mucize olduğunu, kendinizin bir mucize olduğunuzu…
