Değerli okuyucularım öncelikle yazımı okumaya başladığınız için teşekkür ederim. Bu yazım biraz sohbet biraz bilgi paylaşımı şeklinde olacak. Belki de bir ilham kaynağı belki bir stres kaynağı olarak da algılanabilir.
2014 yılında üniversiteden mezun olmuş çok çalışamadığımız bir KPSS’nin ardından atamayı beklemeye başlamıştım. Öncelikli amacım memleketim olan Balıkesir’e atanmaktı. Ama şartları olgunlaştırıp bunu başaramadım. İlk atamada atanamadıktan sonra vatani görevimi yerine getirmek için askere gitmiştim. Tabi bu zaman zarfı içinde ne zaman atanırım ve atanırsam bu işi nasıl yaparım, yapabilir miyim gibi kendi kendime sorular soruyor ve cevap alamıyordum. Bu da daha hiç mesleğe başlamadan üzerimde bir stres yaratmaya hayli fazlası ile yetiyordu. Bu stresten dolayı da meslekten soğumaya başladığım bir zaman bir atama ilanı ile tercih yaptım ve şuan çalışmakta olduğum Sakarya Eğitim Araştırma hastanesine atamam gerçekleşti.
Gerekli hazırlıkları yapıp evraklarımı teslim ettikten sonra sıra işe başlamaya gelmişti. O kadar sıkıntı ve stres çökmüştü ki üzerime kelimeler ile tarifi oldukça zor. Bir cesaret ile gelip işime başlamaya karar verdim. Ve hangi birimde hangi şartlarda çalışacaktım daha öncesinde herhangi bir birimde çalışmadığım için nerede çalışacağıma karar veremiyordum. Rotasyon sürecinde hastanenin çeşitli birimlerini görme fırsatım oldu. O kadar yoğun o kadar hareketli bir hastane idi ki duymuş oldugum stres katlanmıştı.
Her şeyi akışına bırakmış ve hazırda cesarete gelmişken Onkoloji servisinde görevlendirmem verilmişti ve bende hiç itiraz etmemiştim. Korkarak yapamayacağım kanısıyla başladığım serviste daha ilk refakat nöbetimde bir hastamız arest olmuş ve müdahalelere rağmen exitus olmuştu.İçimden dakika bir gol bir demiştim.Gel zaman git zaman derken işe kısmen vakıf olmaya başlamıştım. Artık refakat nöbetlerim bitmiş tek başıma nöbet tutar hale gelmiştim. Bu nöbetlerde defalarca kez müdahale de bulunup bir çok hastamızı kaybettik. Ama mesleği öğrenmem ve hastaları bir nebze olsun rahatlatabilmek manevi bir haz verdi ve beni mutlu etmeye başladı.
Şu anda 20 hastalık bir serviste Onkoloji gibi bir serviste yalnız başıma nöbet çeviriyor ve hastalarımı da memnun etmeye çalışıyorum. Ve artık yaşamış olduğum streslerimi geriye koyup sadece önüme bakıyorum.
Demem o ki değerli okuyanlar; hemşirelik mesleği insanlarla birebir yakınen çalıştıgımız bir meslek dalı. Manevi hazzı ne kadar erken yakalayabilirsek oryante olma sürecimiz bir okadar hızlanıyor ve yaptıgımız iş ile mutlu oluyoruz. Mesleğe yeni başlayacak ve benim gibi başlamadan stres sıkıntı anksiyete yaşayan arkadaşlarım korkmayın stres olmayın ve sadece işinize odaklanın. Ben bu kadar konuya vakıf olmuş ve sizlere bunları yazabiliyorsam sizlerde işinize tez zamanda hakim olacak ve en yoğun en sıkıntılı birimlerde rahatla çalışabileceksiniz demektir.
Kalın sağlıcakla..
